Samenvoegen van medische systemen

Het Tibetaanse medische model is gebaseerd op een synthese/samenvoeging van de Indiase (Ayurveda), de Griekse, de inheemse Tibetaanse en Chinese medische systemen en het wordt nog steeds toegepast in Tibet, India, Nepal, Bhutan, Ladakh, Siberië, China en Mongolië, maar ook meer recent in delen van Europa en Noord-Amerika. Het systeem hangt het geloof aan dat ziektes uiteindelijk voortkomen uit de ‘drie gifstoffen’ van de geest: onverschilligheid, gehechtheid en aversie.

​

Door de kennis van verschillende medische systemen samen te voegen, ontwikkelden de Tibetanen een benadering van de medische wetenschap die voortgekomen is uit jaren op elkaar gestapelde kennis en intuïtie over de natuur van gezondheid en ziekte. Eeuwen geleden, voordat de Boeddhisten Tibet binnenkwamen hadden de Tibetanen net als alle oude volkeren een behoorlijk hoog niveau van medische kennis. Volgens de traditionele bronnen kwamen aan het begin van de 4e eeuw nieuwe ideeën over de geneeskunde het land binnen. De eerste invloeden kwamen vanuit India in de vorm van wat we nu Ayurveda noemen. Rond de 7e – 8e eeuw begon de regering conferenties te sponsoren waar doktoren bedreven in de medische systemen van China, Perzië, India en Griekenland hun ideeën over gezondheid en de behandeling van ziektes ventileerden. Zo ontstond er een bijzondere kundigheid in de diagnose, behandelingen en inzicht in ziekten.